Εκτέλεση απόπτωσης

Αν και ο λεπτομερής μηχανισμός της διαδικασίας απόπτωσης δεν είναι απολύτως σαφής, έχει προσδιοριστεί ότι η κασπάση, δηλαδή η κασπάση, παίζει ουσιαστικό ρόλο στη διαδικασία της απόπτωσης. Η διαδικασία της κυτταρικής απόπτωσης είναι στην πραγματικότητα μια διαδικασία αντίδρασης καταρράκτη ενίσχυσης μη αναστρέψιμης και περιορισμένης υδρόλυσης του υποστρώματος κασπάσης. Μέχρι στιγμής, έχουν βρεθεί τουλάχιστον 14 Κασπάσες. Τα μόρια κασπάσης έχουν υψηλή ομολογία και παρόμοια δομή, τα οποία είναι όλα πρωτεάσες της οικογένειας κυστεϊνών. Οι κασπάσες μπορούν βασικά να χωριστούν σε δύο κατηγορίες ανάλογα με τις λειτουργίες τους: η μία εμπλέκεται στην κυτταρική επεξεργασία, όπως Pro-IL-1 και Pro- IL-1 δ, Σχηματισμός ενεργού IL-1 Και IL-1 δ; Ο δεύτερος τύπος εμπλέκεται στην απόπτωση των κυττάρων, συμπεριλαμβανομένης της κασπάσης2,3,6,7,8,9.10. Η οικογένεια Caspase έχει γενικά τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:

1) Υπάρχει μια θέση ενεργοποίησης κυστεΐνης στην Ο-τελική ομόλογη περιοχή και αυτή η περιοχή ενεργοποίησης της θέσης είναι QACR/QG.

2) Υπάρχει συνήθως με τη μορφή ζυμογόνου, με σχετικό μοριακό βάρος 29000-49000 (29-49KD). Αφού ενεργοποιηθούν, τα εσωτερικά συντηρητικά υπολείμματα ασπαρτικού οξέος υδρολύονται για να σχηματίσουν δύο μεγάλες (Ρ20) και μικρές (Ρ10) υπομονάδες και στη συνέχεια σχηματίζουν ένα ενεργό τετραμερές που αποτελείται από δύο ζεύγη. Κάθε ετεροδιμερές P20/P10 μπορεί να προέρχεται από το ίδιο πρόδρομο μόριο ή δύο διαφορετικά πρόδρομα μόρια.

3) Το τέλος έχει μικρό ή μεγάλο αρχικό domain.

Οι κασπάσεις που εμπλέκονται στην επαγωγή απόπτωσης εμπίπτουν σε δύο κατηγορίες: εκκινητές και τελεστές, οι οποίοι παίζουν ρόλο στην ανάντη και κατάντη μεταγωγή του σήματος θανάτου, αντίστοιχα.